شنبه ۱۸ بهمن ۹۹ ۲۰:۳۸ ۱,۶۲۴ بازديد
ام ، که بی نهایت قدیمی و بی نهایت عالی است ، اما یک جهان پویا و بی نهایت بزرگ نیست. این ، از جمله ، به دلیل گسترش مشاهده شده جهان است. علاوه بر این ، ستاره شناس هاینریش ویلهلم اولبرز قبلاً اشاره کرده است که با گسترش بی نهایت و سن بی نهایت یک جهان ثابت ، آسمان شب باید به شدت بتابد (پارادوکس اولبرز) ، زیرا هر نگاهی که به آسمان می اندازد به طور خودکار بر روی یک ستاره می افتد. اگر جهان بی نهایت بزرگ باشد ، اما فقط دارای یک سن محدود باشد ، نور ستاره های خاص هنوز به ما نرسیده است.
فضای بین کهکشان ها کاملاً خالی نیست ، بلکه نه تنها شامل ستارگان و ابرهای گرد و غبار ، بلکه گاز هیدروژن نیز می باشد. این محیط بین کهکشانی چگالی حدود یک اتم در هر متر مکعب دارد. با این حال ، در کهکشان ها چگالی ماده بسیار بیشتر است. به همین ترتیب ، فضا با زمینه ها و تابش در هم آمیخته است. دمای تابش زمینه 2.7 کلوین است (حدود 270 −). 380،000 سال پس از انفجار بزرگ ایجاد شده است. جهان فقط به میزان کمی از ماده و انرژی شناخته شده (5٪) تشکیل شده است که تنها 10٪ از آن نور منتشر می کند و بنابراین قابل مشاهده است. قسمت بزرگتری (27٪) از ماده تاریک تشکیل شده است. ماده تاریک به طور غیر مستقیم توسط تعداد زیادی مشاهدات کشف شده است ، اما هنوز ترکیب آن تا حد زیادی قابل درک نیست. بیشتر آن انرژی تاریک (68٪) است که مسئول انبساط سریع است. [6] انرژی تاریک از داده های حاصل از انفجارهای دور ابرنواختر استنباط شده است ، وجود آن توسط ماهواره هایی مانند COBE ، WMAP و Planck ، آزمایش های بالن مانند BOOMERanG و همچنین اثرات عدسی گرانشی و توزیع کهکشان ها در جهان تأیید می شود. برای آشنایی با راز و رمز کائنات اینجا کلیک کنید
شکل و حجم
تصور اینکه نظریه بیگ بنگ از "شکل کروی" جهان پیروی می کند ، شهودی است. با این حال ، این تنها یکی از چندین احتمال است. علاوه بر یک جهان مسطح و نامحدود ، بسیاری از اشکال دیگر نیز ارائه شده است ، از جمله ، به عنوان مثال یک شکل هیپرتور ، یا اشکالی که در انتشارات علمی معروف به "شکل فوتبال" و "شکل شیپور" معروف شده است. برخی از داده های ماهواره WMAP نیز حاکی از بیضوی بودن جهان است. [7]
در مدل استاندارد CDM (CDM از ماده تاریک سرد ، "ماده تاریک سرد") و آخرین مدل استاندارد Lambda CDM ، که شتاب اندازه گیری شده انبساط جهان را در نظر می گیرد ، جهان مسطح است. یعنی فضا توسط هندسه اقلیدسی توصیف می شود. چنین کیهانی لزوماً نباید حجم بی نهایت داشته باشد ، زیرا توپولوژی های فشرده نیز برای فضا امکان پذیر است. بر اساس مشاهدات موجود ، فقط می توان حد تقریبی پایین تری برای گستردگی جهان ارائه داد. طبق گفته نیل جی کورنیش [8] از دانشگاه ایالتی مونتانا ، داده های ماهواره WMAP نشان می دهد که طبق اکثر مدل ها ، قطر جهان باید حداقل 78 میلیارد سال نوری باشد. بنابراین ، در مدل استاندارد Lambda CDM ، یک هندسه مسطح با ابعاد نامحدود معمولاً در نظر گرفته می شود.
سیگنالهای تلویزیونی منتقل شده از زمین هرگز به لبه این تصویر نمی رسند.
پیشینه حداقل اندازه محاسبه شده این است که انحنای جهان قابل اندازه گیری نیست. با این حال ، عدم دقت اندازه گیری با 2٪ نسبتاً زیاد است. اگر کسی فرض کند که این عدم صحت اندازه گیری منجر به انحنای جهان حداکثر 2٪ شود ، می توان جهان را به خودش منحنی داد. با این حال ، انحنا در واقع می تواند صفر باشد یا ممکن است مقداری بین صفر و حداکثر انحنای قابل تصور باشد. در حالت اول جهان بی نهایت بزرگ خواهد بود ، در حالت دوم بزرگتر از 78 میلیارد سال نوری.
از آنجا که جهان 8.8 میلیارد سال قدمت دارد ، تنها اجسامی را می توان درک کرد که نور آنها حداکثر 13.8 میلیارد سال پیش ساطع شده باشد. این جهان قابل مشاهده است. از آنجا که فضا در طول 13.8 میلیارد سال گذشته به طور قابل توجهی گسترش یافته است ، مکانهایی که اجسام از 13.8 میلیارد سال پیش از آنها نور ساطع می کردند بیش از 45 میلیارد سال نوری با ما فاصله دارند. خود اشیا can به دلیل حرکت خودشان در فضا می توانند در مدت زمان 13.8 میلیارد سال از این مکانها فاصله بگیرند. [9]
نکته مهم تفاوت بین بی نهایت و بی نهایت است: حتی اگر جهان حجم محدودی داشته باشد ، می تواند نامحدود باشد. این مدل را می توان به صورت واضح به شرح زیر نشان داد: یک سطح کروی محدود است ، اما هیچ مرکزی روی این سطح ندارد و نامحدود است (می توان بدون اینکه به لبه ای برسد بر روی آن حرکت کند). همانطور که یک سطح کروی دو بعدی یک کره سه بعدی را در بر می گیرد ، متر
https://de.wikipedia.org/wiki/Universum
فضای بین کهکشان ها کاملاً خالی نیست ، بلکه نه تنها شامل ستارگان و ابرهای گرد و غبار ، بلکه گاز هیدروژن نیز می باشد. این محیط بین کهکشانی چگالی حدود یک اتم در هر متر مکعب دارد. با این حال ، در کهکشان ها چگالی ماده بسیار بیشتر است. به همین ترتیب ، فضا با زمینه ها و تابش در هم آمیخته است. دمای تابش زمینه 2.7 کلوین است (حدود 270 −). 380،000 سال پس از انفجار بزرگ ایجاد شده است. جهان فقط به میزان کمی از ماده و انرژی شناخته شده (5٪) تشکیل شده است که تنها 10٪ از آن نور منتشر می کند و بنابراین قابل مشاهده است. قسمت بزرگتری (27٪) از ماده تاریک تشکیل شده است. ماده تاریک به طور غیر مستقیم توسط تعداد زیادی مشاهدات کشف شده است ، اما هنوز ترکیب آن تا حد زیادی قابل درک نیست. بیشتر آن انرژی تاریک (68٪) است که مسئول انبساط سریع است. [6] انرژی تاریک از داده های حاصل از انفجارهای دور ابرنواختر استنباط شده است ، وجود آن توسط ماهواره هایی مانند COBE ، WMAP و Planck ، آزمایش های بالن مانند BOOMERanG و همچنین اثرات عدسی گرانشی و توزیع کهکشان ها در جهان تأیید می شود. برای آشنایی با راز و رمز کائنات اینجا کلیک کنید
شکل و حجم
تصور اینکه نظریه بیگ بنگ از "شکل کروی" جهان پیروی می کند ، شهودی است. با این حال ، این تنها یکی از چندین احتمال است. علاوه بر یک جهان مسطح و نامحدود ، بسیاری از اشکال دیگر نیز ارائه شده است ، از جمله ، به عنوان مثال یک شکل هیپرتور ، یا اشکالی که در انتشارات علمی معروف به "شکل فوتبال" و "شکل شیپور" معروف شده است. برخی از داده های ماهواره WMAP نیز حاکی از بیضوی بودن جهان است. [7]
در مدل استاندارد CDM (CDM از ماده تاریک سرد ، "ماده تاریک سرد") و آخرین مدل استاندارد Lambda CDM ، که شتاب اندازه گیری شده انبساط جهان را در نظر می گیرد ، جهان مسطح است. یعنی فضا توسط هندسه اقلیدسی توصیف می شود. چنین کیهانی لزوماً نباید حجم بی نهایت داشته باشد ، زیرا توپولوژی های فشرده نیز برای فضا امکان پذیر است. بر اساس مشاهدات موجود ، فقط می توان حد تقریبی پایین تری برای گستردگی جهان ارائه داد. طبق گفته نیل جی کورنیش [8] از دانشگاه ایالتی مونتانا ، داده های ماهواره WMAP نشان می دهد که طبق اکثر مدل ها ، قطر جهان باید حداقل 78 میلیارد سال نوری باشد. بنابراین ، در مدل استاندارد Lambda CDM ، یک هندسه مسطح با ابعاد نامحدود معمولاً در نظر گرفته می شود.
سیگنالهای تلویزیونی منتقل شده از زمین هرگز به لبه این تصویر نمی رسند.
پیشینه حداقل اندازه محاسبه شده این است که انحنای جهان قابل اندازه گیری نیست. با این حال ، عدم دقت اندازه گیری با 2٪ نسبتاً زیاد است. اگر کسی فرض کند که این عدم صحت اندازه گیری منجر به انحنای جهان حداکثر 2٪ شود ، می توان جهان را به خودش منحنی داد. با این حال ، انحنا در واقع می تواند صفر باشد یا ممکن است مقداری بین صفر و حداکثر انحنای قابل تصور باشد. در حالت اول جهان بی نهایت بزرگ خواهد بود ، در حالت دوم بزرگتر از 78 میلیارد سال نوری.
از آنجا که جهان 8.8 میلیارد سال قدمت دارد ، تنها اجسامی را می توان درک کرد که نور آنها حداکثر 13.8 میلیارد سال پیش ساطع شده باشد. این جهان قابل مشاهده است. از آنجا که فضا در طول 13.8 میلیارد سال گذشته به طور قابل توجهی گسترش یافته است ، مکانهایی که اجسام از 13.8 میلیارد سال پیش از آنها نور ساطع می کردند بیش از 45 میلیارد سال نوری با ما فاصله دارند. خود اشیا can به دلیل حرکت خودشان در فضا می توانند در مدت زمان 13.8 میلیارد سال از این مکانها فاصله بگیرند. [9]
نکته مهم تفاوت بین بی نهایت و بی نهایت است: حتی اگر جهان حجم محدودی داشته باشد ، می تواند نامحدود باشد. این مدل را می توان به صورت واضح به شرح زیر نشان داد: یک سطح کروی محدود است ، اما هیچ مرکزی روی این سطح ندارد و نامحدود است (می توان بدون اینکه به لبه ای برسد بر روی آن حرکت کند). همانطور که یک سطح کروی دو بعدی یک کره سه بعدی را در بر می گیرد ، متر
https://de.wikipedia.org/wiki/Universum
- ۰ ۰
- ۰ نظر
